HAPPY ISLAND

In 'Happy Island' integreert Bram Verstraeten verschillende thema's. Thema's die hij naar eigen zeggen in zijn eerder werk enkel 'onderzocht, bestudeerde of uitdiepte'. Voor het eerst vertelt Bram nu een 'beeldenverhaal'. Hij speelt ook niet langer alléén de peperkoeken (anti-?)held; hij betrekt er meteen - heel waarheidsgetrouw, overigens - z'n hele gezin bij.

Tussen de hoofdrolspelers zit één fictieve figuur: de kwispelende hond. Bram laat deze opdraven als symbool van het eenvoudige Westerse familiegeluk. Om te ontsnappen aan de hectiek van alledag, gaat de familie in haar dromen op avontuur naar het archetype van rust en vrijheid: een onbewoond eiland.

Maar evenzeer is dit verhaal een hulde aan het menselijk vermogen tot 'scheppen'. Voor Bram een van de belangrijkste bestaansredenen van de mens. Want zie: het gezin wendt afval aan om er palmbomen mee te imiteren. En daarin een boomhut te bouwen. Het gezin beleeft plezier aan z'n 'making of the settlement'. De mens als intrinsiek gemotiveerd creërend wezen. Niet alleen op fysiek terrein. Maar ook in het genereren van gedachten en ideeën, die zelfs de voeling met de realiteit mogen verliezen. Want hoewel de figuren in dit beeldverhaal bijna levensecht ogen, Bram houdt ons tegelijk in zijn illusie, in zijn geënsceneerde reis: de golven zijn kussens, de roeispanen bezems en de palmbomen plastic potjes.

Eens hun uitvalsbasis klaar is, slaat de verveling echter opnieuw toe. Hoewel absolute vrijheid nastreven het hoogste goed was, blijken onze 'spelers' er helaas niet meteen vorm aan te kunnen geven. En trappen ze - letterlijk en figuurlijk - in de val. Die waarin de mens de natuur ondergeschikt wil maken aan zichzelf. Er structuren in uittekent en -bouwt. Tot hij/zij zichzelf opnieuw 'begrensd' voelt. En een nieuwe vlucht zich aandient.

Is dat terug naar af? Of is het gras altijd groener aan de overkant? Bram laat het in het midden. Maar stelt steeds vaker vast dat weinig mensen écht vrij kunnen zijn. En ze keer op keer vluchten voor de beperkingen die ze zichzelf opleggen - al lijken deze initieel vaak verrijkingen.

Laat je meevoeren in dit schijnbaar kinderlijke reisverhaaltje met gelaagde bodem. En zie hoe Bram de onderwerpen die hem aanbelangen, en die hij eerder in afzonderlijke reeksen behandelde, nu samenbrengt in acht fraaie sculpturen.